ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Μια μελαγχολία γλυκιά παρέα μου κάνει καθημερινά!

Τη βλέπω στα μάτια μου μες τον καθρέφτη,

τη νοιώθω στην ανάσα μου σαν πέσει η βραδιά.

Και ‘κει που λέω θα μου σαλέψει, δεν πάει άλλο θα τρελαθώ

έρχεσαι εσύ αγαπημένη μου μορφή

όπως σε θυμάμαι όταν ήσουν παιδί.

Αχ μείνε εδώ σου φωνάζω… και ξυπνάω απ’ τη δική μου φωνή

το δάκρυ κυλάει λυτρωτικό, η καρδιά μου ξεσπάει που είσαι απών!

Μελαγχολία γλυκιά παρέα μου κάνεις καθημερινά

τι σ’ έχει φέρει το ξέρω, μα είναι αργά

τι κάνει το γέλιο ιστορία παλιά… το ξέρω το ξέρω καλά!